اختصاصی بوندسلیگافنز؛ عشق در برابر قدرت جرئت در برابر باور!

در این یادداشت به اتفاقات بازی جذاب و حساس روز یکشنبه از نگاهی دیگر خواهیم پرداخت.

هفته 22 م بوندسلیگا 1 آلمان پر از بازی های جذاب و زیبا بود از بازی روز شنبه بایرن برابر دارمشتات که مونیخی ها یک نیمه را واگذار کرده بودند تا پیروزی عجیب غریب آنها در نیمه دوم کار را برای سایر تیم ها حداقل برای نزدیک ترین تعقیب کننده یعنی بروسیا دورتموند سخت کرده بود. اما روز یکشنبه اوضاع از یک قرار دیگری بود چرا که دوتیم لورکوزن و دورتموندی به مصاف هم می رفتند که نتیجه ی مساوی برای آنها معنایی در بر نداشت از همین رو دیدار نفس گیر و جذاب در پیش روی دوتیم در بای آرنا بود دیداری که 4 کلام در آن خلاصه می شد، 4 کلامی هر لحظه به انتهای بازی نزدیک می شد پر رنگ تر و نمایان تر می شد.

عشق، قدرت، جرئت، باور

برخلاف همه ی بازی ها شاگردان توماس توخل بازی همیشگی خود را نتوانستند آن طور و شاید جلوی لورکوزن ارائه کنند حداقل آمار چنین می گفت که دورتموند برای اولین بار در این فصل غیر از بازی با بایرن در برابر تیم دیگری مالکیت توپ کمتری را به دنبال داشته است. درست دو هفته ی پیش در همین زمین بود که صدرنشین بوندسلیگا یعنی بایرن مونیخ در برابر همین لورکوزن صفارایی می کرد حتی بایرن هم نتوانست در برابر این لورکوزن تاب بیاورد و در ادامه ناکام این بازی بزرگ هفته نام گرفت. اما درست دوهفته بعد سناریویی همین شکلی برای تیم دوم جدول برابر شیرها شکل گرفت همان جایی که دورتموند نتوانست مانند همیشه بازی خوب خود را به حریف خود تحمیل کند و این تیم میزبان بود که رفته رفته بازی و فشار خود را بر حریف خودش دیکته می کرد، دیکتهی که هرلحظه سرعت خواندش برای لورکوزن بیشتر و نوشتنش برای دورتموند سخت می شد. هوادارن انبوه بروسیا دورتموند که به ورزشگاه آمده بودند می دانستند این بازی حکم مرگ یا زندگی در این فصل برای تیمشان دارد بنابراین هرچه به پایان بازی نزدیک می شد عشق و حمایت های هوادارن زرد وستفالن بیشتر بیشتر پشت بازیکنان خود جای می گرفت. سرانجام این عشق و شور و در پی آن انرژی مثبت برای زنبورها به بار نشست و در نهایت پیره امریک اوبامیانگ توانست پاسخ محبت های هوادارن را دهد. با این گل قدرت جو و شرایط بازی برای لورکوزنی ها بیش از پیش شد و هرلحظه بوی گل را این تیم برای هوادران ورکسلف وا می داشت شاگردان روگر اشمیت نمی خواستند پس از 6 بازی بدون باخت طعم شکست را بچشند بنابراین هرچه از بازی می گذشت فشار وقدرت لورکوزن برای دورتموندی ها سر سام آور تلقی می شد. در این بین بالاخره هنر چیدمان های عجیب توماس توخل به کمک دورتموند آمد، توخل جوان پس از اینکه ابتدای بازی پولشیچ و لیتنر جوان را فیکس به میدان فرستاده بود، اریک دورم جوان هم را راهی میدان کرد اما اینبار نه به عنوان صرفا یک مدافع چپ بلکه به عنوان یک وینگر چپ چرا که این بازیکن بتواند ضرب حملات لورکوزنی ها را از سمت چپ بگیرید و در پی آن با حملات سریع کار ساز باشد جرئت توخل بالاخره به بار نشست و اینبار مهم تر از همه در یک بازی حساس و نفس گیر به کمک آنها آمد، دل و جرئتی که حالا هوادارن بروسیا دورتموند باید مدیون آن باشند چرا که رو همین تاکتیک دورم توانست با فرار خودش پاس ارزشمندی را به اوبامیانگ دهد. اما بازهم این هوادارن بایر لورکوزن بودند که تسلیم نمی شدند و بازهم به دنبال گل تساوی خود می گشتند باور این تیم به یک بازی انتحاری و نفس گیر، نفس را در سینه ی هوادارن دورتموند تا پایان بازی گرفته بود همان باوری که اگر دقت چاشنی آن بود می توانست به بار بشیند و لورکوزن مزد بازی خوب خود را بگیرد. با این برد مردان روگر اشمیت همچنان در یک دهه اخیر در حسرت پیروزی خانگی برابر دورتموند ماندند چرا که آنها از سال 2007 نتوانسته اند برابر دورتموند در خانه پیروز شوند آنها در یک دهه اخیر در برابر دورتموند در خانه بیش از هرتیمی امتیاز از دست داده اند و در این فصل به لیست تیم های دبل شده زنبورها اضافه شدند تا نیش زنبورها در خانه برای آنها تبدیل به کابوسی شده باشد دیگر دستاورد این بازی حداقل برای دورتموندی در آمار های دیدارکننده دوتیم بود جایی که تا پیش از این بازی دوتیم 26 بار روبه روی هم پیروز شده بودند اما با این پیروزی شیرین و ارزشمند حالا کفه ی ترازو ناگهانی به نفع دورتموندی ها سنگینی می کند. در این بین نباید از واژه ی حاشیه بگذریم چرا که شاید می توانست در این بازی پر رنگ باشد اما آنچه که در نهایت پا بر جا ماند 4 کلمه عشق، قدرت، جرئت، و باور بود.

به قلم فربد ورزنده